Ontstaan en groei van KNUROO 

Een historische kijk op  KNUROO  sectie  ANTWERPEN.

De Nationale Unie der Reserve Onderofficieren, kortweg NUROO van België werden opgericht in 1937 door een aantal personen uit het Brusselse, die hun legerdienst hadden volbracht als kandidaat reserveonderofficier (KROO). 

De eerste plannen om een afdeling op te richten in het Antwerpse, zouden volgens erevoorzitter Egide Landuyt, dateren van in 1939.

De vereniging heeft tot doel met uitsluiting van enig winstoogmerk en buiten iedere partijgeest of politieke gebondenheid tussen al de reserveonderofficieren, korporaals en soldaten van alle machten, wapens of diensten, banden te leggen die de informatie en vervolmaking van hun militaire opleiding verzekeren en hun burgerzin te stimuleren in een vriendschappelijke geest.

De tweede Wereldoorlog kwam echter roet in het eten gooien, niet alleen voor het oprichten van een kring te Antwerpen, maar ook voor het statuut van de reserveonderofficier.

We moeten wachten tot circa 1946 vooraleer onder impuls van erevoorzitter Charles Dewalheyns er een officiële start genomen wordt voor de oprichting van de NUROO-Kring Antwerpen.

Veel komen we uit die periode niet te weten, daar de meeste onder deze ROO's reeds overleden zijn.

In bulletins uit die periode lezen we dat er op een bepaald moment, bij gebrek aan een officieel statuut, er voor de ROO's uniformverbod werd uitgevaardigd. Vindingrijk zoals ROO's altijd geweest zijn, wordt hier een eerste maal gesproken over een semi-uniform: namelijk blauwe blazer, grijze broek, wit hemd, zwarte das en natuurlijk de nodige onderscheidingstekens. De meeste onder hen hadden immers de Tweede Wereldoorlog overleefd.

Ondertussen vervoegen ook jongere ROO's de rangen.

Vergaderen zal vermoedelijk wel gebeurd zijn in een of andere gelegenheid met een vaderlandslievende cafébaas.

Een eerste officiële vergaderplaats zou gelegen geweest zijn in de gebouwen van de UFAC. Een herenhuis in het Antwerpse dat ter beschikking gesteld werd door een officier-oud-strijder. Deze locatie werd gedeeld met verschillende andere vaderlandslievende verenigingen, zoals de Nationale Vereniging der Ex-Onderofficieren.

Bij het overlijden van de eigenaar werd het gebouw verkocht en stond de kring op 't straat.

Gelukkig bevond er zich onder de leden een ROO met, jawel, een drankgelegenheid met nog een kelder vrij, die vlug werd ingericht als vergaderruimte. Deze was gelegen op de hoek van de Noorderlaan en de IJzerlaan.

Er werd vergaderd elke eerste donderdag van de maand.

We gaan nu even kijken in aanwezigheidsregisters die nog overgebleven zijn.

In 1963 vinden we een informatievergadering te Boom en even later te Antwerpen. Activiteiten beperken zich tot het inrichten van schietingen en uiteraard vergaderen. De aanwezigheidsfactor varieert van twee aanwezigen tot een vijftiental, met als meest trouwe aanwezige Sgt Landuydt Egide… Er wordt een drietal maal per jaar vergaderd. Een locatie vinden we spijtig niet meer terug.

In september 1970 wordt er een eerste internationale verbroedering met Duitse reservisten uit Monheim georganiseerd.

In 1971 spreekt men reeds van de organisatie van de tweede internationale dagen, door de kring georganiseerd te Niel. Als voorzitter tekenen Egide Landuydt en als secretaris De Paepe Rik.

In 1974 richt men de vijfde internationale verbroederingsdagen in, met, voor de eerste maal buiten Duitse reservisten uit voornamelijk Dusseldorf, ook Franse reservisten uit Le Mans. Aantal deelnemers, jawel tachtig stuks.

Even terug naar onze toenmalige secretaris. Artillerist van opleiding, was hij tevens een verwoed jeeprijder.

Hij was ook nog de bezitter van een buitenverblijf te Kontich-Waarloos, een oude hoeve aan de Groenenhoek met de nodige stallingen en schuren om Nuroo-lokalen in te richten. Hieraan werd met man en macht gewerkt.

Niet alleen een vergaderlokaal werd ingericht, ook nog een volledige bar met zandzakjes en camouflagenetten om nieuwjaarsfeesen, carnavalbals en ons jaarlijks banket in te richten en dit allemaal in eigen beheer…

De inhuldiging van deze nieuwe standplaats, Hill-62, had plaats op zaterdag 06 november 1976.

Ondertussen hadden ook een flink aantal jongere reservisten de vereniging gevonden, alhoewel op een gemiddeld aantal aanwezigen van een vijfentwintig man, bemerken we dat de leden hun lief/echtgenote meebrachten.

Deze jongeren namen ook enthousiast deel aan de AESOR-activiteiten wat dan meer buitenlandse kontakten en uitnodigingen met zich meebracht.

Zo heeft de kring verscheidene malen deelgenomen aan de schietingen ingericht te Dusseldorf en LeMans met als hoogtepunt een weekje Corsica, met de dames erbij…

Nationaal overleefden de ROO’s begin de jaren zeventig, zoals reeds eerder gemeld, het uniformverbod. In die periode werd ook de BD met de korte jas, vervangen door de service-dress met lange jas. We moesten nog tot 1976 wachten tot we toelating kregen om ons een nieuw uniform te kunnen aankopen in de Mill-Shop.

Op 6 oktober 1977 richtten we een internationale dropping in te Eben-Emael in samenwerking met de 4X4-club uit Antwerpen, waarvan onze secretaris tevens voorzitter was. Naast Duitse en Franse reservisten gingen ook Engelsen op onze uitnodiging in. Een ploeg van deze laatste, strandde echter op vijfhonderd meter van de hoeve in de mist

Buiten de maandelijkse vergaderingen en voor de jongeren de trainingen van AESOR te Arlon gingen we eveneens in op buitenlandse uitnodigingen voor schietingen, point-to-points en marchen. Buiten Dusseldorf en Le Mans gingen we een aantal maal deelnemen aan de RMP-March te Chichester.

Ook binnenlandse activiteiten behoorden tot onze activiteiten, zoals de march van de Rijkswacht en deze van onze collega’s uit Charleroi.

Onze tiende internationale dagen brachten ons voor het eerst op het militair domein te Leopoldsburg. Slapen in militaire gebouwen, alsmede het gebruik van militaire voertuigen was toen nog ondenkbaar. Gelukkig hadden verschillende leden  zich een 4X4 aangeschaft, zowel antiek als nieuw.  Als accommodatie voor overnachting en bar, deden we beroep op de onderpastoor van Noorderwijk met zijn parochiehuis met restaurant en zwembad…

Succes verzekerd.

Ondertussen was de verhouding met onze secretaris, door omstandigheden, waarin wij noch hij helemaal vrijuit gaan, zodanig verzuurd, dat wij in de zomer van 1982 de hoeve moesten verlaten.

Een eerste maal werd er dan vergaderd in Café Radio te Boom.Ondertussen had een lid een cafeetje overgenomen te Merksem in de Gasthuishoevestraat. Hij stelde voor om, tot er een andere oplossing gevonden was, te vergaderen in een zaaltje achter het café. Zo gezegd, zo gedaan en dit tot groot genoegen van de echtgenote van onze huidige S5, die in dezelfde straat woonde, een vijftigtal meter verder. Zij heeft het haar echter beklaagd, om 03.30 Hr was hij nog niet thuis…

Datzelfde jaar hield ook onze voorzitter, den Egide, zijn mandaat voor bekeken door zijn drukke ambtsbezigheden.

Harry Jessen , een ancien van Bn Bevr, volgde hem op.

Door zijn contacten met zijn oude eenheid kon hij bekomen dat onze internationale dagen door deze eenheid georganiseerd werden. Een point-to-point met allerlei militaire proeven, schieten inbegrepen. Ook de nationaliteit van de deelnemers breidde fel uit : Canadezen, Amerikanen, Nederlanders, Oostenrijkers. Onze oefening begon aan zijn internationale vermaardheid van heden ten dage…